Zawilgocenie ścian: przyczyny, skutki, metody osuszania

Problem zawilgocenia przegród budowlanych sprzyja rozwojowi pleśni oraz grzybów, a nawet obniżeniu wytrzymałości muru. Istotne jest więc rozpoznanie przyczyny zawilgocenia ścian w celu podjęcia właściwych działań związanych z ich osuszeniem oraz naprawą. Jakie mogą być przyczyny zawilgocenia ścian?

Przyczyny zawilgocenia ścian

Przyczyny zawilgocenia ścian mogą być następujące:

brak izolacji przeciwwodnej fundamentu,
uszkodzenie izolacji przeciwwodnej fundamentu,
niestarannie wykonana izolacja przeciwwodna fundamentu,
wyeksploatowanie izolacji przeciwwodnej,
zmiana poziomu wód gruntowych w zależności od opadów bądź pory roku,
brak drenażu wokół fundamentu bądź niedrożność instalacji drenującej,
podciąganie kapilarne w wyniku nieodpowiedniej poziomej izolacji przeciwwilgociowej,
kondensacja pary wodnej w wyniku nieodpowiedniej izolacji termicznej, niedziałającej wentylacji czy też nieodpowiedniej eksploatacji budynku,
uszkodzenie instalacji wodno-kanalizacyjnej,
uszkodzone lub niestarannie wykonane pokrycie dachu,
zastosowanie nieodpowiednich materiałów izolacyjnych powodujące skraplanie się pary wodnej wewnątrz budynku,
zbyt duża szczelność budynku w połączeniu z brakiem wentylacji,
zalanie lub powódź.

Skutki zawilgocenia ścian

Nadmierne zawilgocenie ścian może powodować:

rozwój pleśni oraz grzybów, a wraz z nimi pojawienie się wykwitów i innych uszkodzeń, takich jak pękanie i łuszczenie tynków, co przekłada się na estetykę ścian użytkowanego budynku,
obniżenie izolacyjności termicznej – zbyt duża wilgoć stanowi bezpośrednią przyczynę przemarzania ścian, co z kolei przekłada się na koszty związane z ogrzewaniem budynku,
długotrwałe zawilgocenie ścian może doprowadzić nawet do obniżenia wytrzymałości murów.

Metody osuszania ścian

Osuszanie metodą Knapena

Metoda Knapena polega na wykonaniu powietrznej przepony przeciwkapilarnej. W tym celu wykonuje się od zewnętrznej strony muru otwory, w których umieszcza się następnie sączki drenarskie. Dla dodatkowej ochrony sączki pokrywa się od zewnątrz siatką.

Osuszanie metodą elektroosmozy czynnej

Metoda polega na przepływie prądu stałego pomiędzy elektrodami dodatnimi (anodami) oraz elektrodami ujemnymi (katodami). Przepływający prąd między elektrodami powoduje, że wilgoć zebrana w murze przemieszcza się w dolną część muru, a następnie odprowadzana jest na zewnątrz w sposób grawitacyjny specjalnie do tego przygotowanymi kanalikami.

Metoda elektroosmozy z blokadą hydrofobową

Osuszanie w powyższej metodzie dzieli się na dwa etapy. W pierwszym etapie wykonuje się osuszanie właściwe, stosując przepływ prądu przez specjalne elektrody (dodatnie – anody) umieszczone w górnej części ściany w otworach w rozstawie co 50 cm. Instalacja połączona jest z przewodem miedzianym (bezpośrednim źródłem prądu). Elektrody ujemne (katody) montuje się w gruncie oraz łączy ze źródłem prądu. Pierwszy etap pozwala na obniżenie wilgotności do poziomu 5-8%. W drugim etapie należy wykonać otwory pod otworami wykonanymi w pierwszym etapie, zachowując rozstaw 25 cm oraz nachylenie od poziomu pod kątem 15-30°. Następnie w przygotowane otwory wprowadza się specjalny środek hydrofobizujący w sposób ciągły przez okres 24 godzin. Po upływie 6-10 tygodni od momentu zakończenia hydrofobizacji wykonane wcześniej otwory należy zamurować zaprawą cementowo-wapienną.

Metoda AQUASTOP (metoda bezinwazyjna)

W metodzie Aquastop osuszanie wykonuje się specjalnym aparatem wytwarzającym pole elektromagnetyczne. Wskutek wytwarzania pola następuje odwrócenie procesu kapilarnego podciągania wilgoci. Aparaty należy rozmieszczać w taki sposób, aby zawilgocone ściany znajdowały się w promieniu ich oddziaływania.

Metoda AQUAPOL (metoda bezinwazyjna)

Metoda Aquapol wykorzystuje pole magnetyczne i pole grawitacyjne Ziemi. Zestaw urządzeń przetwarza to pole w sposób ciągły w fale oddziałujące na jony zlokalizowane w kapilarach, w wyniku czego wilgoć znajdująca się w murze transportowana jest do gruntu. System Aquapol zapewnia osuszenie muru do naturalnego stanu zawilgocenia wraz z zapewnieniem izolacji poziomej zabezpieczającą ściany przed ponownym podciąganiem wilgoci.

Metody Iniekcyjne

Metody iniekcyjne można podzielić na ciśnieniowe bądź bezciśnieniowe. Osuszanie rozpoczyna się od przygotowania podłoża (skucie zawilgoconych tynków, usunięcie luźnych fragmentów spoin), a także od wykonania siatki otworów (otwory o średnicy 8- 14 mm w rozstawie co 10 – 15 cm, pod kątem 30° – 45° oraz głębokości wynoszącej 0,75 grubości ściany. Otwory należy wykonać w odległości 10 cm powyżej uszkodzoną izolacją poziomą), przez które wprowadza się specjalny preparat w głąb muru. Preparat pod wpływem wilgoci krystalizuje się tworząc blokadę uniemożliwiającą dalsze przenikanie wody.