Podczas zakotwienia wiązek prętów zbrojeniowych obowiązują zupełnie inne zasady niż w przypadku pojedynczych prętów. Ogólne wymagania dotyczące zakotwienia wiązek prętów zbrojeniowych zawarto w normie PN-EN 1992-1-1:2008 Eurokod 2 – Projektowanie konstrukcji z betonu – Część 1-1: Reguły ogólne i reguły dla budynków, zgodnie z którą:
- W przypadku wiązki prętów rozciąganych dopuszczalne jest zakończenie prętów zarówno na podporach skrajnych, jak i pośrednich. Jednak w zależności od średnicy wiązki prętów zbrojeniowych obowiązują inne zasady zakotwienia:
- W przypadku wiązki prętów o średnicy zastępczej mniejszej niż 32 mm dopuszcza się zakończenie prętów bez stopniowania poszczególnych prętów,
- W przypadku wiązki prętów o średnicy zastępczej większej bądź równej 32 mm, pręty zakotwione blisko podpory należy zakończyć poprzez stopniowanie.
- Jeśli poszczególne pręty wiązki są zakotwione stopniowo z przesunięciem większym od 1,3⋅lb,rqd (w którym lb,rqd jest długością zakotwienia dla pojedynczego pręta), to:
- w celu wyznaczenia lbd należy stosować średnicę poszczególnego pręta zgodnie z powyższym rysunkiem [1],
- w pozostałych przypadkach należy stosować średnicę zastępczą wiązki.
- Podczas zakotwienia wiązek prętów ściskanych nie wymaga się ich stopniowania. W przypadku wiązek o średnicy zastępczej większej bądź równej 32 mm zalecane jest stosowanie minimum czterech strzemion o średnicy większej bądź równej 12 mm. Ponadto norma zaleca stosowanie dodatkowego pojedynczego strzemiona za zakończeniem pręta.
Literatura:
[1] PN-EN 1992-1-1:2008 Eurokod 2 – Projektowanie konstrukcji z betonu – Część 1-1: Reguły ogólne i reguły dla budynków.
