Zbrojenie przypowierzchniowe składa się z prętów o małej średnicy umieszczonych na zewnątrz strzemion tworzących siatkę. Zbrojenie tego typu stosuje się w celu ochrony elementów konstrukcyjnych przed powstawaniem szerokich rys oraz przed odspajaniem się otuliny. Ogólne wymagania dotyczące zbrojenia przypowierzchniowego zawarto w normie PN-EN 1992-1-1:2008 Eurokod 2 – Projektowanie konstrukcji z betonu – Część 1-1: Reguły ogólne i reguły dla budynków, zgodnie z którą:
Kiedy stosować zbrojenie przypowierzchniowe?
Zbrojenie przypowierzchniowe stosuje się w przypadku elementów, w których średnica zbrojenia głównego jest większa bądź równa 32 mm, wiązek prętów o średnicy zastępczej większej niż 32 mm, ale również, gdy otulina zbrojenia (bez względu na średnicę zbrojenia) jest większa niż 70 mm.
W przypadku elementów konstrukcyjnych, których średnica prętów (bądź średnica zastępcza wiązek prętów) zbrojeniowych jest większa niż 32 mm, pole zbrojenia przypowierzchniowego równoległego i prostopadłego do zbrojenia głównego belki powinno spełniać następujący warunek:
\[A_{s,surf} ≥ 0,01 \cdot A_{ct,ext}
\]
gdzie:
- Act,ext – pole betonu na zewnątrz strzemion zgodnie z poniższym rysunkiem:
Jeśli otulina zbrojenia (bez względu na średnicę zbrojenia) jest większa niż 70 mm, zbrojenie przypowierzchniowe powinno spełniać następujący warunek:
\[A_{s,surf} ≥ 0,005 \cdot A_{ct,ext}
\]
Otulenie zbrojenia przypowierzchniowego jest równie ważne jak otulenie zbrojenia głównego. W związku z tym otulina zbrojenia przypowierzchniowego powinna spełniać takie same wymagania. Jeśli zbrojenie przypowierzchniowe spełnia wymagania rozmieszczenia oraz kotwienia to zbrojenie podłużne siatki można uwzględnić w zginaniu (pręty podłużne siatki) oraz w ścinaniu (pręty poprzeczne siatki).
Literatura:
[1] PN-EN 1992-1-1:2008 Eurokod 2 – Projektowanie konstrukcji z betonu – Część 1-1: Reguły ogólne i reguły dla budynków,
[2] M. Knauff, “Obliczanie konstrukcji żelbetowych według Eurokodu 2” Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2012.
