Płyty żelbetowe można wykonać jako prefabrykowane lub monolityczne. Ze względu na charakter pracy płyty mogą pracować jednokierunkowo i wielokierunkowo. Płyty uznaje się za pracujące jednokierunkowo w przypadku, gdy stosunek dłuższej krawędzi do krótszej jest większy niż dwa.
\[\frac{L_1}{L_2} > 2
\]
Płyty pracujące jednokierunkowo mogą być oparte na dwóch, trzech oraz czterech krawędziach. Zbrojenie nośne płyt pracujących jednokierunkowo wykonuje się w jednym kierunku, zbrojenie składa się z prętów nośnych (głównych) oraz prętów rozdzielczych, prostopadłych do zbrojenia nośnego.
W przypadku, gdy stosunek dłuższej krawędzi do krótszej jest mniejszy niż dwa, mamy przypadek płyty pracującej wielokierunkowo. Zbrojenie płyt pracujących wielokierunkowo rozkłada się w wielu kierunkach (najczęściej zbrojone dwukierunkowo).
Zbrojenie płyt żelbetowych oblicza się na 1 m szerokości płyty. Opis zbrojenia powinien uwzględniać średnicę prętów i ich rozstaw. Zbrojenie płyty może się składać z dwóch średnic np. ∅8 i 10 co 15 cm. Poniżej zamieszczono arkusz pole przekroju zbrojenia w zależności od rozstawu prętów:
Kalkulator wagi prętów + tabele stali zbrojeniowej (waga, przekrój, pole przekroju w zależności od rozstawu prętów)
W przypadku płyt jednoprzęsłowych swobodnie podpartych zbrojenie może być wykonane wyłącznie w postaci dolnej siatki. Jeśli np. w strefie podporowej występują momenty ujemne, w płycie należy wykonać również zbrojenie w strefie podporowej, jak zbrojenie górne. W przypadku częściowego lub całkowitego utwierdzenia końców płyty poza zbrojeniem odgiętym może wystąpić konieczność stosowania dodatkowego zbrojenia górnego w strefie podporowej.
W przypadku płyt wspornikowych (utwierdzonych jednostronnie) zbrojenie główne (nośne) należy rozkładać w górnej strefie – w strefie rozciąganej.
Zbrojenie płyt żelbetowych – Rozkład zbrojenia płyty według Eurokodu
Zgodnie z normą PN-EN 1992-1-1 osiowy rozstaw prętów w płytach kształtuje się następująco:
- Zbrojenie główne w obszarach maksymalnego momentu: smax,slabs = 2h i nie więcej niż 250 mm. Dla zbrojenia drugorzędnego smax,slabs = 3h i nie więcej niż 400 mm, gdzie h – całkowita grubość płyty.
- Rozkład zbrojenia głównego w pozostałych częściach płyty: smax,slabs = 3h i nie więcej niż 400 mm. Dla zbrojenia drugorzędnego smax,slabs = 3,5h i nie więcej niż 450 mm.
Według normy w przypadku płyt swobodnie podpartych przynajmniej połowa obliczonego zbrojenia powinna być doprowadzona do podpory. Jeśli płyta jest częściowo zamocowana wzdłuż krawędzi i zamocowanie nie jest uwzględnione w obliczeniach, to górne zbrojenie powinno przenieść 25% momentu przęsłowego na podporach pośrednich oraz 15% na podporze skrajnej.
Zobacz też
Klasy wytrzymałości betonu wg Eurokodu 2 PN-EN 1992
Stal zbrojeniowa – klasy i gatunki stali
