Podstawową przyczyną zawilgocenia murów może być źle zamontowana izolacja czy też jej całkowity brak. Zdarzają się również sytuacje, w których poziom wód gruntowych ulega zmianie, powodując to, że zamontowana izolacja przestaje spełniać swoją rolę. W wyniku zawilgocenia murów dochodzi do pojawienia się soli przemieszczających się do lica tynku, gdzie następuje ich wysychanie oraz krystalizacja. Proces ten powoduje zwiększenie objętości, co przekłada się na uszkodzenia tynków powodując odspajanie bądź obsypywanie powierzchni. Jedną z najbardziej popularnych metod stosowanych w przypadku napraw zawilgoconych i zasolonych murów są tynki renowacyjne. Aby jednak naprawa była skuteczna, należy usunąć przyczynę powodującą zawilgocenie ścian. W związku z tym prace należy rozpocząć od solidnie wykonanej izolacji.
Tynki renowacyjne – zasada działania
Tynki renowacyjne wchłaniają wilgoć znajdującą się w podłożu, uwalniając ją poprzez odparowanie wewnątrz struktury tynku. Zmieniają więc stan skupienia z postaci ciekłej na parę wodą. Jest to możliwe dzięki specjalnej strukturze tynków renowacyjnych, która dodatkowo przejmuje sole umieszczając je w porach tynku zapobiegając przed ich przedostaniem na powierzchnię tynku. W przypadku tradycyjnych tynków wapiennych, gipsowych czy cementowo-wapiennych wilgoć znajdująca się w powierzchni muru przenika wraz z solami przez tynk i pozostaje w dokładnie takiej samej postaci powodując znaczne obniżenie wytrzymałości tynku, jak i jego przyczepności, w wyniku czego dochodzi do trwałych uszkodzeń.
Wykonanie tynków renowacyjnych
Tynki renowacyjne tworzą złożony system składający się z wielu materiałów, takich jak:
1. obrzutka cementowa modyfikowana,
2. tynk podkładowy wyrównawczy,
3. tynk renowacyjny magazynujący sole.
Ze względu na złożony system tynków renowacyjnych istotne jest więc przestrzeganie technologii wykonanie zgodnie z zaleceniami producenta.
Kolejność prowadzenia prac:
Przygotowanie podłoża
Podstawową czynnością, jaką należy wykonać przed rozpoczęciem prac naprawczych jest prawidłowe przygotowanie podłoża. Przygotowanie podłoża wiąże się z usunięciem uszkodzonego tynku, który należy skuć do 80 cm powyżej linii zawilgocenia bądź zasolenia. Usunięciu podlegają również uszkodzone spoiny w murze, które należy wykuć na głębokość 2 cm. W przypadku, gdy na powierzchni muru znajduje się pleśń oraz grzyby, należy zastosować preparaty biobójcze. Następnie w celu uzupełnienia usuniętych spoin należy stosować podkładowy tynk wyrównawczy. W kolejnym kroku należy wykonać warstwę szczepną zapewniającą przyczepność kolejnym warstwom wykonanej z obrzutki cementowej modyfikowanej charakteryzującą się wysoką wytrzymałością. Obrzutka powinna stanowić około 50% powierzchni tynkowanej. Do kolejnych prac można przystąpić po stwardnieniu warstwy szczepnej według zaleceń producenta.
Warstwa podkładowa
Po całkowitym stwardnieniu warstwy szczepnej przychodzi czas na wykonanie warstwy podkładowej, czyli wstępnego wyrównania podłoża. W tym celu należy stosować podkładowy tynk wyrównawczy, który po nałożeniu należy uszorstnić w celu zwiększenia przyczepności. Powierzchnię tynku podkładowego można uszorstnić np. szczotką czy też pacą zębatą. Jest to szczególnie ważne w przypadku ścian o średnim lub wysokim stopniu zasolenia.
Tynk renowacyjny
Ostatnim etapem jest wykonanie warstwy tyku renowacyjnego magazynującego sole. W zależności od wybranej technologii tynk renowacyjny można nakładać ręcznie lub mechanicznie. Podczas nakładania tynku nie można jednorazowo ułożyć warstwy grubszej niż 2-2,5 cm. Po wstępnym wyrównaniu (usunięciu nadmiaru), powierzchnię tynku należy zatrzeć. Zacieranie tynku należy wykonać bez filcowania, ponieważ mogłoby to doprowadzić do uszczelnienia jego powierzchni. Po stwardnieniu warstwy tynku renowacyjnego można przystąpić do prac wykończeniowych.
Zobacz też
Przygotowanie podłoża pod tynki
Wymagania konstrukcyjne ścian i murów
Przyczyny i skutki uszkodzeń konstrukcji murowych
