Elementy żelbetowe w skręcaniu: naprężenia i obliczenia
Skręcanie elementów żelbetowych

Skręcanie elementów żelbetowych według Eurokodu

Elementy żelbetowe można klasyfikować w zależności od sposobu ich obciążenia. Jednym z nich są elementy obciążone momentem skręcającym. Skręcanie elementów żelbetowych następuje w przypadku, gdy wypadkowa sił działa na mimośrodzie w stosunku do osi podłużnej elementu. W praktyce do elementów skręcanych żelbetowych można zaliczyć np.: skrajne belki stropów, belki/wieńce mocujące płyty balkonowe, ramy przestrzenne, itp. Poniżej przedstawiono rysunek prezentujący rozkład naprężeń w przypadku skręcanych elementów żelbetowych:

Skręcanie elementów żelbetowych
Rozkład naprężeń skręcanych elementów żelbetowych.

Na podstawie powyższego rysunku można zaobserwować, że największe naprężenia styczne występują dokładnie w połowie rozpiętości dłuższego boku danego przekroju. Najmniejsze naprężenie można natomiast zaobserwować w narożach, ale również w środku przekroju.

Skręcanie elementów żelbetowych według Eurokodu 2

Według Eurokodu 2 nośność elementów skręcanych należy obliczać, jak w przypadku cienkościennego przekroju zamkniętego. Oznacza to, że przekroje pełnościenne zostają zastąpione przez równoważne przekroje cienkościenne. Z przekrojów innych niż prostokątne (np. przekroje teowe) należy wydzielić odrębne części, które rozpatruje się jako przekroje cienkościenne, nośność przekroju w takim przypadku to suma nośności wydzielonych części. Efektywną grubość ścianek tef,i w przekroju cienkościennym należy wyznaczyć według wzoru:

\[
t_{ef,i} = \frac{A_i}{u_i}
\]

gdzie:

Ai – pole przekroju ograniczonego przez zewnętrzny obwód liczony wraz z otworami,
ui – długość zewnętrznego obwodu przekroju
.

Naprężenie styczne w ścianie przekroju można wyznaczyć według następującego wzoru:

\[
τ_{t,i} = \frac{T_{Ed}}{2A_k \cdot t_{ef,i} }
\]

gdzie:

TEd – obliczeniowy moment skręcający,
Ak – pole powierzchni wnętrza figury powstałej przez linie środkowe ścian (łącznie z polem przekroju pustej części wewnętrznej).

Skręcanie ze ścinaniem

Skręcanie ze ścinaniem to przypadek, w którym naprężenia styczne powstają w wyniku momentu skręcającego oraz sił poprzecznych działających na element. W przypadku, gdy naprężenia powstałe przez ścinanie i skręcanie są nieduże, to obliczenie zbrojenia poprzecznego nie jest koniczne. W innym wypadku należy obliczyć zbrojenie poprzeczne i podłużne. Ze względu na nośność betonu (krzyżulców ściskanych) należy spełnić poniższy warunek:

\[
\frac{T_{Ed}}{T_{Rd,max}}+\frac{V_{Ed}}{V_{Rd,max}} ≤1,0
\]

gdzie:

TEd – obliczeniowy moment skręcający,
VEd – obliczeniowa siła poprzeczna,
TRd,max – obliczeniowa nośność na skręcanie:

\[
T_{Rd,max​}=2ν \cdot α_{cw}​ \cdot f_{cd} \cdot ​A_k​ \cdot t_{ef,i​}\cdot sinθ \cdot cosθ
\]

\[
ν =0,6⋅(1− \frac{f_{ck}}{250}​​)
\]

αcw​=1,0  – w przypadku konstrukcji niesprężonych,
fck – charakterystyczna wytrzymałość walcowa na ściskanie betonu po 28 dniach,
fcd – obliczeniowa wytrzymałość betonu na ściskanie,

VRd,max – maksymalna nośność obliczeniowa na ścinanie:

\[
V_{Rd,max} = α_{cw}\cdot ν \cdot f_{cd} \cdot b_w \cdot z \cdot \frac {ctgθ}{1+ctg^2 θ}
\]

W przypadku, gdy zbrojenie poprzeczne jest zbędne, należy spełnić następujący warunek:

\[
\frac{T_{Ed}}{T_{Rd,c}}+\frac{V_{Ed}}{V_{Rd,c}} ≤1,0
\]

gdzie:

θ – kąt nachylenia krzyżulców ściskanych,
TRd,c​ – to moment skręcający, który oblicza się przyjmując τt,i​=fctd:

\[
T_{Rd,c} = 2 \cdot A_K \cdot t_{ef,i​} \cdot f_{ctd}
\]

VRd,c – wartość obliczeniowa nośności na ścinanie:

\[
V_{Rd,c} = ν_{Rd,c} \cdot b_w \cdot d
\]

gdzie:

\[
ν_{Rd,c}= \frac{0,18}{γ_c} \cdot k \cdot (100 \cdot ρ_l⋅f_{ck})^{1/3}+ 0,15 \cdot σ_{cp}
\]

lecz nie mniej niż:

\[
ν_{Rd,c}= v_{min}+ 0,15 \cdot σ_{cp}
\]

Obliczenie zbrojenia poprzecznego i podłużnego

Zbrojenie poprzeczne należy wyznaczyć, jak w przypadku wymiarowania jednego strzemienia:

\[
A_{sw} = \frac {0,5⋅T_{Ed}}{A_k⋅f_{ywd}⋅cotθ}
\]

gdzie:

Asw​ – pole przekroju ramienia strzemienia,
fywd​ – obliczeniowa granica plastyczności stali strzemion,
sw​ – rozstaw podłużny ramion obliczany według wzoru:

\[
S_w = τ_{t,i​} \cdot t_{ef,i} = \frac{T_{Ed}}{2A_k}
\]

Zbrojenie podłużne wyznacza się według następującego wzoru:

\[
A_{sl} = \frac {T_{Ed}⋅u_k⋅cotθ}{2⋅A_k⋅f_{yd}}
\]

gdzie:

uk​ – to obwód pola Ak,
fyd​ – jest obliczeniową granicą plastyczności zbrojenia podłużnego.​


Bibliografia:

[1] PN-EN 1992-1+AC+Ap 1,2,3: 2008, Projektowanie konstrukcji z betonu, Część 1-1:  Reguły ogólne i reguły dla budynków.

Zobacz też:

Zbrojenie poprzeczne na ścinanie

Otulina zbrojenia

Długość zakładu prętów zbrojeniowych

Długość zakotwienia prętów zbrojeniowych

Skręcanie elementów żelbetowych
Udostępnij:
Skręcanie elementów żelbetowych według Eurokodu
Napisane przez
Paweł Wrochna
Co myślisz o tym artykule?
0 reakcji
love
0
like
0
so-so
0
weakly
0
0 komentarzy
Najnowsze komentarze
  • Najnowsze komentarze
  • Najlepsze komentarze
Zaloguj się, aby dodać komentarz.
Prawa zastrzeżone Pi Corp sp. z o.o. copyright 2020-2022