Dylatacje ścian działowych stosuje się w celu zapobiegania powstawania zarysowań w zbyt długich odcinkach ścian. Dylatacje zapobiegają również przed powstawaniem uszkodzeń ścian w wyniku odkształceń termicznych, wilgotnościowych oraz pełzania i skurczu. Wymagania dotyczące maksymalnych odległości pomiędzy dylatacjami pionowymi w przypadku niezbrojonych nienośnych ścian zewnętrznych, w zależności od materiału użytego do ich wykonania, przedstawiono w normie PN-EN 1996-2:2010 Eurokod 6 – Projektowanie konstrukcji murowych – Część 2: Wymagania projektowe, dobór materiałów i wykonanie murów.
Dylatacje ścian działowych – odległości pomiędzy przerwami dylatacyjnymi
Według normy odległości pomiędzy pionowymi przerwami dylatacyjnymi, w zależności od rodzaju użytego materiału, wynoszą:
Rodzaj materiału | Odległość między dylatacjami lm [m] |
Mury ceramiczne | 12 |
Mur z silikatów | 8 |
Mury z betonu kruszywowego i kamienia sztucznego | 6 |
Mury z autoklawizowanego betonu komórkowego | 6 |
Odległość pomiędzy pionowymi przerwami dylatacyjnymi można zwiększyć o 20% w przypadku ścian ze zbrojeniem w spoinach wspornych.
UWAGA: Ściany podzielone dylatacjami należy zabezpieczyć przed powstaniem przemieszczeń w kierunku prostopadłym, zapewniając tym samym swobodę przemieszczeń w płaszczyźnie ściany. Dylatację ścian należy wykonywać przez całą grubość wypełniając powstałą szczelinę materiałem trwaleplastycznym zapewniającym swobodę odkształceń.
Literatura:
[1] PN-EN 1996-2:2010 Eurokod 6 – Projektowanie konstrukcji murowych – Część 2: Wymagania projektowe, dobór materiałów i wykonanie murów.
Zobacz też:
Silikaty – charakterystyka, wady i zalety
Pustak z wełną mineralną – dane techniczne
Zaprawa murarska ciepłochronna
Beton komórkowy – charakterystyka i zastosowanie
Roboty murarskie i tynkarskie – BHP na budowie
Przyczyny i skutki uszkodzeń konstrukcji murowych