Połączenia siatek zbrojeniowych na zakład można wykonać poprzez położenie siatek „jedna na drugą” lub ułożenie w jednej płaszczyźnie na tzw. „zazębienie” (zalecane w przypadku występowania obciążeń zmęczeniowych). Zgodnie z EC2 wykonując zakład siatek zbrojeniowych należy pamiętać o następujących zasadach:
- Zakład zbrojenia głównego siatek nakładanych „jedna na drugą” należy projektować w miejscach, gdzie naprężenie występujące w zbrojeniu w stanie granicznym nośności nie przekracza więcej niż 80% wytrzymałości obliczeniowej. W przypadku niespełnienia powyższego warunku należy przyjmować w obliczeniach nośności wysokość użyteczną przekroju bardziej oddaloną od powierzchni rozciąganej.
- W przypadku siatek łączonych w jednej płaszczyźnie pomija się korzystny wpływ zbrojenia poprzecznego przyjmując współczynnik α3=1,0. Ponadto obliczając długość zakładu należy spełnić następujące wymagania:
- Pręty połączone na zakład powinny zapewniać wzajemne przekazywanie sił,
- Połączenia prętów na zakład należy wykonywać na tzw. „mijankę”,
- Pręty na zakład należy kształtować w sposób uniemożliwiający rozłupywanie betonu oraz powstawanie dużych rys w strefie zakładu.
- Zbrojenie główne połączone na zakład w jednym przekroju może stanowić:
- 100% zbrojenia głównego w przypadku, gdy As/s ≤ 1200 mm2/m. Warunek ten jest spełniony w przypadku siatek wykonanych z prętów o średnicyϕ<16 mm w rozstawie co s=15 cm,
- 60% w przypadku, gdy As/s > 1200 mm2/m lub w sytuacji, gdy siatka łączona siatka stanowi siatkę wewnętrzną.
- W przypadku połączenia siatek w kilku warstwach, połączenia poszczególnych siatek powinny być przesunięte względem siebie nie mniej niż 1,3l0.
Długość zakładu siatek zbrojeniowych
Długość zakładu siatek zbrojeniowych wyznacza się tak samo, jak w przypadku pojedynczych prętów zbrojeniowych, przy czym podczas obliczeń pomija się wpływ zbrojenia poprzecznego przyjmując współczynnik α3=1,0. Zakład siatek zbrojeniowych można obliczyć według następującego wzoru:
\[l_s = α_2 \cdot l_b \cdot \frac{A_{s,req}}{A_{s,prov}} > l_{s,min}
\]
w którym:
\[1,0 ≤ α_2 = 0,4 + \frac{A_s/S}{800} ≤ 2,0
\]
gdzie:
- As,req – wymagane pole zbrojenia zgodnie z obliczeniami,
- As,prov – pole zbrojenia w elemencie.
l_b = \frac{ϕ}{4} \cdot \frac{f_{yd}}{f_{bd}}
\]
- ϕ – średnica zbrojenia,
- fyd – obliczeniowa granica plastyczności zbrojenia,
- fbd – graniczne naprężenie przyczepności.
f_{bd} = 2,25⋅η_1⋅η_2⋅f_{ctd}
\]
gdzie:
- fctd – obliczeniowa wytrzymałość betonu na rozciąganie, lecz nie większa niż przypisane betonowi C60/75,
- η1 – współczynnik zależny od warunków przyczepności i pozycji pręta w trakcie betonowania:
- η1=1,0, gdy warunki przyczepności są dobre,
- W pozostałych przypadkach:
- η1=0,7, stosowane dla prętów w elementach konstrukcji wykonywanych w formach ślizgowych (za wyjątkiem przypadków, w których może wykazać, że warunki przyczepności są dobre),
- Współczynnik η2 zależny od średnicy pręta:
- bη2=1,0, gdy φ ≤ 32 mm,
- η2=(132-φ)/100, gdy φ >32 mm.
f_{ctd} = \frac{f_{ctk}}{γ_c}
\]
gdzie:
- fctk – charakterystyczna wytrzymałość betonu na rozciąganie,
- γc – współczynnik częściowy betonu.
Minimalna długość zakładu
\[l_{s,min} = max[0,3⋅ α_2 \cdot l_b \quad ; \quad 700 \quad ; \quad s_t]
\]
gdzie:
- s – odstęp prętów głównych siatki,
- st – odstęp pomiędzy prętami poprzecznymi siatki.
Literatura:
[1] PN-EN 1992-1-1:2008 Eurokod 2 – Projektowanie konstrukcji z betonu – Część 1-1: Reguły ogólne i reguły dla budynków,
[2] PN-B-03264:2002 Konstrukcje betonowe, żelbetowe i sprężone – Obliczenia statyczne i projektowanie.
[3] Knauff, “Obliczanie konstrukcji żelbetowych według Eurokodu 2” Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2012.
[4] Praca zbiorowa „Podstawy projektowania konstrukcji żelbetowych i sprężanych według Eurokodu 2” Dolnośląskie Wydawnictwo Edukacyjne 2006.
Zobacz też:
Długość zakładu prętów zbrojeniowych
Długość zakotwienia prętów zbrojeniowych
