Płyty gipsowo-kartonowe ze względu na duże zróżnicowanie znajdują swoje zastosowanie w wielu gałęziach budownictwa. Płyty g-k składają się z rdzenia gipsowego oklejonego z dwóch stron kartonem, którego zadaniem jest przejęcie naprężeń rozciągających powstające przy zginaniu płyty. Największą zaletą płyt gipsowo-kartonowych jest szybkość układania oraz uniknięcie prac mokrych.
Płyty gipsowo-kartonowe – zastosowanie
Płyty g-k cieszą się największą popularnością w budownictwie jednorodzinnym, gdzie stosowane są jako okładziny ścienne, sufitowe, zastępując tradycyjne tynki. Wykorzystywane są również przy zabudowie sufitów podwieszanych oraz zabudów w pomieszczeniach o podwyższonej wilgotności. Płyty gipsowo-kartowane stosuje się również jako okładziny ogniochronne, w tym celu wykorzystuje się płyty o podwyższonej odporności na ogień.
Rodzaje płyt gipsowo-kartonowych
Płyty typu A (kolor jasnoszary)
Dawniej oznaczane symbolem GKB. Jest to najczęściej spotykany rodzaj płyt gipsowych. Cały rdzeń gipsowy obudowany jest kartonem ze wszystkich stron. Na dłuższych krawędziach płyty znajdują się specjalnie wyprofilowane krawędzie służące do wykonania połączenia po złączeniu dwóch płyt. Do wykonania połączeń najczęściej stosuje się specjalne taśmy z masą szpachlową. Płyty typu A można stosować wyłącznie w pomieszczeniach, w których wilgotność względna powietrza jest nie wyższa, niż 70%.
Płyty typu H2 (kolor zielony)
Dawniej oznaczane jako GKBI. Płyta gipsowa impregnowana zapobiegająca chłonięciu wody. Rodzaj tych płyt stosuje się w pomieszczeniach o podwyższonej wilgotności powietrza nie wyższej niż 85%. Płyty typu H2 stosuje się zwykle jako zabudowa w łazience lub kuchni.
Płyty typu F (kolor różowy)
Znane dawniej jako GKF. Jest to rodzaj płyt gipsowych o podwyższonej odporności na działanie ognia. Rdzeń płyty zbrojony jest dodatkiem włókna szklanego. Płyty te można stosować w pomieszczeniach o wilgotności powietrza nie wyższej niż 70%. Ze względu na swoje właściwości świetnie sprawdzą się jako bariera ogniochronna wszędzie tam, gdzie wymagane jest zachowanie warunków ppoż.
Płyty typu FH2 (kolor zielony z czerwonymi napisami)
Określane dawniej jako GKFI. Płyty gipsowe o podwyższonej ognioodporności impregnowane środkiem hydrofobowym (oznacza to, że płyty są również wodoodporne). Rdzeń płyty wzmocniony jest dodatkowo włóknem szklanym. Podobnie, jak g-k typu H2, płyty te można stosować wszędzie tam, gdzie wilgotność powietrza jest nie wyższa niż 85%.
Płyty gięte
Płyty o grubości 6 lub 6,5 mm, które można wyginać w stanie suchym. Rdzeń płyt wzmocniony jest dodatkowo włóknem szklanym. Płyty te stosuje się np. podczas zabudowy sufitów lub ścianek w kształcie łukowym.
Płyty typu grubas
Grubość tych płyt wynosi 18, 20 lub 25 mm. Ze względu na ich grubość wymiary płyt są znacznie mniejsze (długość maksymalna 200 cm i 62,5 cm szerokości). Płyty można stosować jako sztywne okładziny miejsc narażonych na uszkodzenia mechaniczne.
Płyty twarde
Rdzeń płyty składa się z gipsu, włókien o zwiększonej wytrzymałości oraz wiórów drewnianych. Płyty twarde posiadają cechy wszystkich wyżej opisanych płyt. Charakteryzują się wysoką twardością, odpornością ogniochronną i wodoodporną. Znajdują swoje zastosowanie zwykle w miejscach narażonych na silne uderzenia.
Płyty dźwiękochłonne
Płyty dźwiękochłonne składają się z dodatkowej warstwy perforowanej. Perforacja składa się z otworów o jednakowej średnicy. Innym rodzajem płyt dźwiękochłonnych mogą być płyty szczelinowe. Płyty tego typu stosuje się zwykle podczas budowy sufitów dźwiękochłonnych.
Płyty zespolone
Składają się z dodatkowej warstwy wykonanej z pianki polistyrenowej, wełny mineralnej lub styropianu. Zadaniem dodatkowej warstwy jest polepszenie izolacji cieplnej oraz akustycznej. Grubość tych płyt zależy od grubości izolacji termicznej. Płyty te można stosować np. jako zabudowa poddasza.
