Otulina to najmniejsza odległość pomiędzy powierzchnią betonu a powierzchnią zbrojenia. Prawidłowo wykonana otulina zapewnia właściwą współpracę zbrojenia z betonem, jak i stanowi barierę zabezpieczającą zbrojenie przed korozją oraz ogniem. Nominalna grubość otulenia prętów zbrojeniowych to suma otulenia minimalnego (Cmin) oraz odchyłki od otulenia (∆Cdev) powstałe w wyniku np. niedokładnego wykonania zbrojenia.
Odchyłki otulenia prętów zbrojeniowych
Zgodnie z normą PN-EN 1992-1-1 wartość odchyłek, jaką należy przyjmować podczas obliczeń otulenia nominalnego, wynosi 10 mm. Wartość ta w zależności od dokładności pomiarów bądź miejsca wbudowania podlega zmniejszeniu lub zwiększeniu.
Zmniejszenie odchyłek
Zmniejszenie odchyłek możliwe jest w sytuacji, gdy:
- stosuje się system zapewnienia jakości wykonywania elementów, polegający na pomiarach otulenia zbrojenia. Wówczas wartość ∆Cdev można zmniejszyć do poziomu:
5 mm ≤ ∆C_{dev} ≤ 10 mm
\]
- do wykonania pomiarów stosowane jest bardzo dokładne urządzenie pomiarowe nieklasyfikujące elementów niespełniających wymagań otulenia (np. podczas produkcji prefabrykatów). W takim przypadku wartość ∆Cdev można zmniejszczyć do poziomu:
0 mm ≤ ∆C_{dev} ≤ 10 mm
\]
Zwiększenie odchyłek
Zwiększenie odchyłek następuje zwykle w przypadku, gdy mieszankę betonową układa się na użebrowanej lub nierównej powierzchni. W takiej sytuacji przyjmuje się znacznie większe odchyłki. Należy jednak pamiętać, iż w przypadku układania mieszanki betonowej bezpośrednio na podłożu gruntowym, grubość otulenia prętów zbrojeniowych powinna wynosić nie mniej niż 75 mm oraz 40 mm w przypadku układania mieszanki betonowej na wcześniej przygotowanym podłożu (np. warstwie z betonu podkładowego).
Literatura:
[1] PN-EN 1992-1-1:2008 Eurokod 2 – Projektowanie konstrukcji z betonu – Część 1-1: Reguły ogólne i reguły dla budynków,
[2] PN-B-03264:2002 Konstrukcje betonowe, żelbetowe i sprężone – Obliczenia statyczne i projektowanie.
[3] Knauff, “Obliczanie konstrukcji żelbetowych według Eurokodu 2” Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2012.
