Pull-off jest metodą badań stosowaną w celu sprawdzenia wytrzymałości i przyczepności zastosowanych materiałów czy też poszczególnych warstw przez odrywanie. Metoda pull-off należy do metod nieniszczących. Wynikiem badania jest wartość wyrażona w MPa, wyznaczona na podstawie siły, po której następuje oderwanie materiału.
Zastosowanie metody pull-off
Badanie metodą pull-off wykonuje się w przypadku, gdy wymagana jest znajomość wytrzymałości materiału na rozciąganie bądź wytrzymałości (przyczepności) na odrywanie poszczególnych warstw od podłoża. Metodę badań można stosować w następujących przypadkach:
- sprawdzenie przyczepności tynków i gładzi gipsowych,
- badanie przyczepności warstwy ścieralnej w drogownictwie,
- badanie przyczepności pokryć bitumicznych,
- antykorozja stali, np. powłoki malarskie (ppoż), warstwy metalizacji ocynku, itp.,
- badanie wytrzymałości podłoża betonowego przed i po naprawie,
- żywice epoksydowe stosowane jako nawierzchnia, np. chodników, posadzek i innych elementów betonowych,
- badanie przyczepności zapraw naprawczych do betonu,
- badanie przyczepności izolacji fundamentów,
- sprawdzenie wypraw elewacyjnych.
Wykonanie badania
Przeprowadzenie badań metodą pull-off można podzielić na kilka zasadniczych etapów:
- Wyznaczenie miejsc pomiarowych. Badanie należy wykonać w miejscach o jednolitej strukturze. W przypadku betonów należy unikać miejsc zarysowanych bądź posiadających tzw. „raki”. Ponadto punkty, w których będzie wykonane badanie powinno być równe.
- Przygotowanie podłoża: podłoże powinno być suche i odtłuszczone.
- Montaż grzybka pomiarowego: w pierwszej kolejności należy dobrać rozmiar grzybka pomiarowego, którego rozmiar zależy od rodzaju materiału/powłoki, a także siły adhezji pomiędzy warstwami. Im mniejsze są siły adhezji, tym rozmiar grzybka pomiarowego jest większy. Do badania przyczepności zapraw naprawczych średnica grzybka wynosi np. 50 mm. W przypadku powłok malarskich stosuje się grzybki o średnicy do 20 mm.
Wraz ze wzrostem średnicy zmniejszają się wartości pomiarowe. Poniżej przedstawiono zakres pomiarowy w zależności od średnicy grzybka:
– 10 mm (70 MPa),
– 14 mm (40 MPa),
– 20 mm (20 MPa),
– 50 mm (3,3 MPa).
W zależności od rodzaju podłoża należy wykonać nacięcie. W przypadku zapraw naprawczych, betonów, tynków, itp., nacięcie należy wykonać przed przyklejeniem grzybka. Natomiast w przypadku powłok malarskich nacięcie wykonuje się narzynką po przyklejeniu, wokół grzybka. Nacięcie należy wykonać do podłoża przez całą grubość badanej warstwy.
Grzybek montuje się do podłoża za pomocą kleju epoksydowego, nakładając na jego powierzchnię cienką warstwę kleju.
- Odrywanie grzybków: do odrywania grzybków można przystąpić po całkowitym związaniu kleju. Grzybki odrywa się przy pomocy siłownika, odczytując wartość siły odrywającej. Istotne jest, aby przyrost siły odrywającej był możliwie liniowy. W innym przypadku może dojść do zbyt szybkiego oderwania w wyniku nagłego zwiększenia siły. Wynikiem badania jest MPa, czyli stosunek siły odrywającej/zrywającej do powierzchni metalowego grzybka (N/mm2).
