Halogeny, takie jak chlor, brom czy jod, są często używane w procesie produkcji izolacji kabli, zwłaszcza w polichlorku winylu (PVC) i polietylenie (PE). Te substancje mogą dodawać pewne korzyści do kabli, takie jak zwiększona odporność na ogień i zmniejszona łatwopalność. Jednakże, w przypadku pożaru, halogeny mogą reagować z innymi materiałami obecnymi w kablu, tworząc toksyczne i żrące opary, co może stanowić zagrożenie dla zdrowia ludzi oraz dla środowiska.
W związku z tym, kable bezhalogenowe, które nie zawierają tych substancji, są coraz bardziej preferowane w wielu zastosowaniach, zwłaszcza tam, gdzie istnieje ryzyko pożaru, a bezpieczeństwo jest priorytetem.
Zastosowania kabli bezhalogenowych
Kable bezhalogenowe są wybierane głównie ze względów bezpieczeństwa w przypadku wystąpienia pożaru. Tradycyjne kable zawierające halogeny mogą wydzielać toksyczne i żrące opary podczas spalania, co może stanowić zagrożenie dla zdrowia ludzi oraz dla środowiska. Dlatego kable bezhalogenowe są powszechnie stosowane w miejscach, gdzie istnieje ryzyko pożaru, takich jak budynki mieszkalne, biurowce, obiekty użyteczności publicznej, a także w branżach przemysłowych, np. w przemyśle chemicznym, petrochemicznym, czy energetycznym. Dodatkowo, kable bezhalogenowe są często stosowane w infrastrukturze telekomunikacyjnej i sieciach komputerowych, gdzie wymagane jest minimalizowanie ryzyka pożaru oraz minimalizowanie emisji toksycznych substancji w przypadku ewentualnych awarii.
Obowiązek stosowania kabli bezhalogenowych
W Unii Europejskiej istnieją przepisy dotyczące stosowania kabli bezhalogenowych w pewnych okolicznościach, które mają na celu zwiększenie bezpieczeństwa użytkowników oraz ochronę środowiska. Głównym aktem prawnym regulującym ten obszar jest Dyrektywa o Produktach Budowlanych 89/106/EWG, która została zastąpiona Rozporządzeniem o Produktach Budowlanych (CPR) nr 305/2011.
W ramach Rozporządzenia CPR, kable elektryczne są uznawane za produkty budowlane, a ich cechy bezpieczeństwa są regulowane w zakresie odporności ogniowej i emisji toksycznych substancji podczas pożaru. W przypadku niektórych budynków, takich jak szpitale, hotele, szkoły, centra handlowe, obiekty użyteczności publicznej, przemysł chemiczny itp., istnieją określone wymagania dotyczące stosowania kabli bezhalogenowych.
Co zamiast halogenów?
Halogeny są zazwyczaj zastępowane przez inne substancje o niższej toksyczności i mniejszej emisji gazów podczas pożaru. Popularnymi substancjami zastępczymi są materiały halogenoorganiczne, takie jak olefiny fluorowane, które mogą zapewnić podobne właściwości, jak odporność ogniowa, bez emisji toksycznych gazów.
Niektóre przykłady substancji stosowanych do produkcji kabli bezhalogenowych to:
- Materiały termoplastyczne bezhalogenowe, takie jak poliolefiny (np. polietylen niskiego ciśnienia – LDPE, polietylen wysokiego ciśnienia – HDPE), które charakteryzują się dobrą odpornością ogniową i niską emisją toksycznych gazów.
- Elastomery bezhalogenowe, takie jak olefinowe kauczuki termoplastyczne (TPE-O), które są elastycznymi materiałami bezhalogenowymi o wysokiej odporności ogniowej.
- Tworzywa sztuczne bezhalogenowe, takie jak poliamidy (np. PA6, PA66), które mogą być stosowane jako izolacja w kablach o wysokiej odporności ogniowej.
- Gumy silikonowe, które są elastycznymi materiałami o wysokiej odporności na temperaturę i dobrą odpornością ogniową.
Dokładne informacje odnośnie zastosowanych technologii można pozyskać od producenta kabli.
